Bilinmeyeni öğretmeyi değil unutulanı hatırlatmayı gaye-i hayal edinen şiirlerin şairi: M. Ferhat KURMAN.

Unutulan öz değerlerin hatırlatılmasının gönüllü şairi. Kalplerde ben duygusunun saltanat sürdüğü şu günlerde benlik girdabını yer ile yeksan edecek şiirlerin şairi.

Hüseyin SU, Aşkın Halleri adlı kitabında: “Gözleri, Firavun’ u askerleriyle birlikte yutacak kadar derin…” der. Ben bu ifadeyi Mustafa Ferhat’ın şiirleri için söyleyip eklemek istiyorum: Onun şiirleri firavunu askerleriyle birlikte boğabilecek kadar derin ve içinden altından dağ çıkarabilecek kadar değerli kelimelerle oluşturulmuş. Bizi bu derinliğe sürükleyen şairin elindeki asavari kalemi. Her dize sonunda pusulayı Anadolu’ya düşüren kelamı. Anadolu’nun her yöresinin acısını, kederini ve neşesini paylaşan şiirleriyle Mustafa Ferhat, Anadolu halkının hüzün yüklü yüreklerinde şair olarak anılmayı hak etmiştir. Edebiyatımızın çoğu döneminde topluma inmeden bahsedilmiştir. Mustafa Ferhat’ın buna ihtiyacı yoktur, çünkü o toplumun ta kendisidir.

Nihat GENÇ, Modern Çağın Canileri adlı kitabında bir siyasi görüşe sığınıp yazarlık yapanlara şöyle demektedir: ”Gemilerinde bir küçük güzel şey olsaydı, bu kimliklere bu kadar sığınabilirler miydi?” Mustafa Ferhat adeta benim gemimde her güzellikten bir çift var edasıyla: “Ben incir çekirdeğini dolduracak kadar bile olsa sanat yapsam, onu da siyasetle kirletmem” diyor. Onun şiirlerini okumak gemiden yer kapmaktır. Şiirin insanı toplumdan soyutlayıcı özelliğine inanmayan şair edebiyatın bir toplumun kaderini değiştireceğine inanıyor. Etrafında halkalanılacak şiirler de bu anlayışla yazılıyor.

Acılarını ilimle harmanlayan şair için söylenecek en güzel tabir şudur: Hak etmiştir bir şair şairliğini çektiği acılarla.